DÜŞ - TİLKİ * Ted HUGHES

Bu gece yarısı anının ormanını düşlüyorum:
Yaşayan başka bir şey var
Saatin yalnızlığının ve parmaklarımın
Kımıldadığı şu boş sayfanın dışında.

Tek yıldız görünmüyor pencereden:
Daha yakın, karanlıkta
Daha derin bir şey
Yalnızlığın içine doğru ilerliyor:

Soğuk, karanlık kar kadar ince,
Bir tilkinin burnu değiyor dala, yaprağa;
İki göz bir devinimi belirtiyor,
Durup yeniden birer birer

Açık seçik izler bırakıyor karın üzerinde
Ağaçlar arasında, sonra dikkatle
Topal bir gölge bacağını sürüklüyor
Ve açıklığa çıkmaktan korkmayan

Bir gövdenin boşluğunda, bir göz,
Büyüyen derinleşen bir yeşillik,
Parlak, dikkat kesilmiş,
Kendi işini görürken, birden,

Sıcak, keskin tilki kokusuyla
Kafadaki karanlık boşluğa yerleşiyor.
Pencere hâlâ yıldızsız; saat işliyor,
Sayfa artık boş değil.

MAVİ GÖZYAŞLARI * Fethi GİRAY

"Yaslamış başını bir yosun taşına balık,

Ağlıyordu...

Gözlerimle gördüm:

Gözyaşları maviydi..."

Christian Schloe

TAŞLAR * Erik STINUS

Taşlarda ara sıra

bir devinim
görürsün,
dilsiz,
     ama çok şey anlatan:
bu sensin,
silah kullanıyorsun,
savaştasın yırtıcı hayvanlarla,
yuvana dönmüşsün dinlenmek için,
evini yöneten
sıcaklığa doğru
uzanmış elin.
Birlikte durmuşsunuz da
orada,
sen ve çocukların,
Haykırıyorsunuz,
koca bir yazın sesleri
ışığa karşı
yükselen külrengi,
                          pıhtılaşmış,
sessizlik içinde tutsak:
taşlar.

Pol Tergejst

DÜŞ VE ŞİİR * Hu ŞÖ

Hep bilinen yaşantılar,
Hep bilinen imgeler.
Nasılsa bir düşte birleştiler,
Sonsuz yeni biçimlerle.

Hep bilinen duygular,
Hep bilinen sözcükler.
Nasılsa bir şairle buluştular,
Sonsuz yeni şiirlerle.

Sarhoş olunca anlar insan şarabın gücünü,
Aşka düşünce aşkı:
Siz benim şiirlerimi yazamazsınız
Ben sizin düşlerinizi göremem.

Ben Goossens

GÜNLER NE KADAR * HERMANN HESSE

                               Ne kadar üzüntülü geçiyor günler
                                    Artık ne ateşler ısıtır beni,
                               Ne güneşler yüzüme gülümser,
                                Boş, dünyadaki bütün şeyler,
                            Bütün şeyler soğuk, insafsız şimdi.
                             Ve sevdiğim pırıltılı yıldızlar benim
                                 Tesellisiz bakar durur halime.
                              Tâ sevginin ölebileceğini sezdiğim
                                    Zamandan beri kalbimde.

Sürrealizm

EVRENİ SEVMEK Kİ...Ahmet Muhip DRANAS

Aç mısın kardeşim, gel olanı bölüşelim,

Ama şiirlerimle seni doyuramam ki;

Ta, yıldızlara değin uzansa bile elim,

Daha ötelerine, daha...buyuramam ki.

İnsanı insan diye sevmişim, hep severim;

Ve onu tanrılara karşı bile överim.

Ben bütün bir evreni sevmişim; alın terim

Var evrende; öz, üvey diye ayıramam ki.

Güzellikleri alır satarım, gelişim bu.

Güzel tellalıyım ben; alan var mı? neşem bu.

Güzel'le yüceltirim insanlığı, işim bu,

Çirkini, kabayı ve hamı kayıramam ki.

İnsanoğulluğunu kulluk diye almışın!

Düşüncenin orakla biçilmesine karşın

Bir geleceğin dulda düşlerine dalmışın;

Bu derin aldanıdan seni uyaramam ki.

Kim zafere erecek? Zafer ne? Bir akşamda

Güneşi bağlamaksa geceye karşı, ya da

Haykırmaksa, gür... varım, bir güldür açan, ama

Kini bir hançer gibi kından sıyıramam ki.

Hep Tanrı mı gerek, ey tapınağı dünyanın,

Özgürlükler üstünde?... Bir yüce aramanın

Yıldızsal kulesinden sesleniyorum: kalkın!

Duyuramam ki ama beni, duyuramam ki...

Oleg Oprisco

AYRINTILAR İLAHİSİ * GÜLTEN AKIN

Ben neyi kimden aldım, nerden aldım
her şeyi bir yerden aldım
yorgunum yorganım uzakta dışarda
sabrımı bolca verdiler içerden aldım

sözler gelip geçsin diyedir, öfke sen bekle
örselendim ağrıdın oyuldun, henüz değil ölüm
ten bekle
bağırmalıyım, çığlığım kıştan ilk yaza değmeli
A yasak, hayır korkulu, evetten usandım

Mecnun masaldan atılmış -tele şov-
milyonla kopyeye bölünmüş Leyli
suretler ne gülümseyiş ne sır ne şaka
sandım ki gülümser maskeleri
suretler sandım

durur muydum bu gömütlükte neyim var
tuhaf dedi çılgınca tuhaf
ayrıntılar, paslı sürgüler, yosunlu taşlar
ya altındakiler ardındakiler
Gültene kandım

Kate Bergin

Pencere * Furuğ FERRUHZAD

.......

Oyuncak bebeklerin ülkesinden geliyorum ben
Bir resimli kitap bahçesinde
Kâğıt ağaçların gölgesi altından
Toprak yollarında geçip giden
Kurum mevsiminden, kısır aşk ve dostluk deneylerinin
Sıralarında veremli okulların
Alfabelerin soluk harflerinin büyüdüğü yıllardan
Ve karatahtaya taş sözcüğünü yazar yazmaz çocuklar
Ulu ağaçlardan sığırcıkların çığlık çığlığa kanat çırparak
Uçup gittikleri
O andan
Etobur bitkilerin köklerinden geliyorum ben
Ve hâlâ başım
Dopdolu
Bir deftere toplu iğnelerle
Çakılan
O kelebeğin yabancı sesiyle

....

Vito Campanella

GÖRÜNDÜĞÜ GİBİDİR DÜNYA * Miguel HERNÁNDEZ

Göründüğü gibidir dünya

sergilenmiş beş duyumun

ve seninkilerin önünde,

benimkilerin kıyıları olan.

Değil bizimkisi

ötekilerin dünyası:

Aynısı değil.

Ben yatağıysam suyun,

seninle ırmağız ikimiz

derinleştikçe daha 

usul ve kıpırtısız görünen.

Görüntüleri yaşamın:

aynı anda ulaşır ikimize

ve kendimizi bırakmış bulur bizi,

ikimiz birden aynı ritme.

Ama her şey bizim

kendi çılgınlığımızdan doğar.

Hava, onu soluyan

yüreğimin büyüklüğünde

ve güneş sanki ona

meydan okuduğum ışık gibi.

Gözümüz görmeden kimseyi

hep karanlık hep gönülsüz

yalnızca içimize çevirdik bakışı 

en içerdekini görmeye.

Çaba ve aşk gerektiriyor

seni böyle benimle görmek;

nasıl birlikteyse suyla kum

hep bir arada, öyle görünmek.

Ne kimse beni gerçekten görecek

ne de kimse benim gördüğüme benzeyecek.

Göründüğümüzden bir fazlasıyız,

düşünebildiklerimizden bir eksik.

Başımıza gelenlerden biri

fark edilmeden gelir geçer.

Ne kimse gördü bizi, ne de biz

kimseyi, görmeyen gözlerimizle.