KAPI EŞİĞİ * BİRHAN KESKİN

Denizin kederini anlatacak dili yok,

dedim ve devrildim,

böyle sürdü uzun yıllarım

düştüm, sustum, içimden geçirdim, 

evi oldum sol yanından yaralı bir salyangozun 

ve komşusu ağlayan bir ağacın. 

Yeryüzü, ah yeryüzü diyerek 

gürültüsüne de alıştım 

kapladığım yerin.

Bana verdiğin bu yarı-saydam gövdeden 

sisin altında uğulduyan ve ipuçlarını bir türlü

çözemediğim üç-eksik-uzun vakti geçirdim. 

Sadece bir baş dönmesi kaldı şimdi 

ömrümden, o acı suyu biriktirdiğim. 

Ağaç anlatabilir kendini yağmura, 

hiç değilse fısıldayabilir-bunu biliyorum. 

Kuş nasıl tarif edecek; konsa yeryüzünde av, 

uçsa bir ömür boynunda vebal. 

ve kimim ben, düşe kalka dolaşan 

yorgun ruh, dolaşık gönül, som gurur? 

ve kim, beni omzumdan öpüp o siyah 

yolculuğa çağırır?